Ik vertrek vandaag voor een tocht van 1500 km, 7 dagen in westelijke richting vanuit Ulaan Baator. Samen met Nel de andere toeriste, een chauffeur Tomoroi of zoiets en de gids sara.
Als we eenmaal de stad uit zijn wordt het steeds rustiger en langzaam aan ook iets groener. We rijden tussen de bergen door, langs kuddes paarden, jaks en schapen. Deels over verharde (slechte) weg en deels over zandpaden, het is knap dat de chauffeur weet bij welk zandpad hij af moet slaan.
Onderweg komen we nig een stuk of 10 gieren tegen die een paard aan het eten zijn. Ze trekken de hele darmen eruit! Verder zien we een vos, duverse (roof) vogels, marmotjes. Na 310 km hobbelen komen we aan bij het meer waar we overnachten in een Ger kamp. Bij het meer wordt ik compleet aangevallen door de muggen, dus ik ga bij het kamp maar een boekje lezen. S’avonds koelt het snel af en er is geen elektriciteit, dus dat wordt vroeg onder de wol.
De volgende dag hobbelen we door, bezoeken een klooster en monument en overnachten bij een nomadenfamilie. We kijken mee hoe ze de jaks melken, koken en de paarden binnendrijven en ik rij zelfs nog een paar rondjes op een paard, zonder zadel zelfs, dus weer iets een eerste keer.
Ze eten hier veel, bij voorkeur 3 keer per dag warm, met wit brood, witte rijst en veel vlees. Groenten zijn er erg weinig. En verder natuurlijk jakthee, jakboter, een soort jakkoekjes en kaas. Ik ben er niet zo kapot van, gelukkig krijgen wij een thermoskan water zodat we thee kunnen zetten.
We hebben wat gehiked door de bergen en een gedeelte langs en door de rivier. Overdag is het heerlijk weer, zonnetje en een lekker windje. S’ nachts koelt het flink af en ben ik blij met mijn thermopak.
S’ ochtend krijgen we een soort afscheidsceremonie van de nomadenfamilie. De wijn of wodka slaan we toch maar af, maar de speech van de man des huizes die vannacht thuisgekomen is vanuit Ulaan Baator vind ik wel erg lief. Hij is trots op zijn land en het nomadenbestaan. De mensen zijn ontzettend gastvrij en we krijgen nog toffees mee voor onderweg.
Vandaag regent het en gaan we over onverharde wegen op pad naar de hotsprings. Alleen zou je hier nooit je weg kunnen vinden. onderweg kruisen we een aantal keren riviertjes, wat ik toch wel spannend vind. Op een gegeven moment komen we bij een bredere rivier waar ze net een brug aan het bouwen zijn die nog niet af is. Halverwege het water is een busje Koreanen gestrand. Ziet er echt heel sneu uit, eentje met zijn hoofd uit het raampje kijkend naar het stijgende water om hem heen. Gelukkig redden wij de overkant wel, we kunnen ze niet helpen en hobbelen naar de hotsprings.
Daar aangekomen blijken we het park voorlopig voor ons alleen te hebben, dus we dobberen heerlijk 1,5 uur in het water en voelen ons weer helemaal schoon. Het park is nog half in opbouw, maar verder wel prima, lekker eten, lekker bed en warm bad! Tegen de avond gaat de regen over in sneeuw! Bizar klimaat! Maar in onze tent is het lekker warm met het kacheltje aan! Hopen dat we hier morgen nog weg kunnen komen!
